PORGAL

No ano de 1970, n’O Dia das Letras Galegas, foi homenageado:

MARCIAL VALLADARES NÚÑEZ (1821-1903)

Os dous ratos

Solitario n’un muiño cérto rato,
Fariña e grau comendo sin mandato,
Ordenou (pórque soio s’aburria)
Buscar entr’os parentes, compañia.
Ó monte saeu, pois moi caladiño
E outro rato atopou, tan flacuchiño,
Qu’entendeu o pasaba malamente.
E dí logo o d’o muiño: - “Parentólo,
Ja vés que gordo estou como un carólo!
Ti andas co-a barriga sempre lasa;
Eu vivo cal señor n’a sua casa,
Fago o que me dá gana, non traballo
E ti dórmes d’o monte entr’o gasgallo.
Vente comigo, juntos viviremos
E, juntos n’o meu muiño brincaremos”.
- “Falas bén, parentólo, lle contesta.
Iría, mais c’o jués non quéro festa“.
- “Anda, vente, o d’o muiño lle replica,
Qu’ali nadie á ajejarme se dedica”
Botan os dous á andar mio falangueiros
E, d’o muiño ó que tocan os lindeiros,
Dill’o gordo ó d’o monte – “Entra ti diante”
- “Non, non, ti qu’eres d’a casa habitante“
Entra o gordo n’a casa conocida;
Pró estaba o jués e péscam’o en seguida.
O d’afóra ós chilidos escapou
E dijo, ó qu’en seguro s’atopou:
- “Porreta! Vale mais flaco n’o mato,
Que gordo metido n’o c.... d’o gato

Po-l-a recoleución

(En Galicia Humorística, nº 10, (30-5-1888), p. 300)